Onde antes había auga, agora só queda terra. Nerea Barros lévanos na súa primeira película como directora ao mar de Aral, na fronteira entre Uzbequistán e Kazajistan. Ou máis ben ó que queda del, que é o recordo. ‘Memoria’ é unha peza sobre o recordo dese mar que xa non está, que non se ve, que non se escoita e que non podemos cheirar; ou si, a través da memoria transmitida entre xeracións, de avós a netos.

Con este traballo, Nerea Barros vén de ser recoñecida no Festival Curtocircuito con dous premios, a mellor dirección e mellor filme galego. E seguirá dirixindo. En camiño, unha triloxia sobre esta Memoria.