A única produción da recortada compañía pública de teatro lévanos a reflexionar sobre os tópicos, as imaxes na retina, os cheiros, a realidade crítica, a retranca escénica, a desmitificación, o xogo ou o lercheo, arredor do concepto de identidade galega. Dous textos de Roi Vidal e de Esther Carrodeguas cinguidos na linguaxe escénica pola directora Gena Baamonde.

Se se fala dela é porque existe, aínda que se dilúa. Se nos rimos de nós mesmos, saberemos dos nosos pecados, sen que nos crucifiquen. Se facemos un delirio e un esperpento poderemos superar (ou non) a esencia do rural, do bucólico, do pai mesmo… Aí están os incendios, a Igrexa, o Panteón de galegos ilustres, a romaría gastronómica… Un templo presidido por unha vulva enorme con encaixe dá paso a unha viaxe autobiográfica e histórica sobre a area vermella do nariz de pallaso. Da poesía á épica. Da literatura ao hashtag. Do hashtag á coreografía de iconas galaicas nunha galaxia ebria e divertida en varios momentos.

Ata o 5 de maio no Salón Teatro e despois minixira galaica, que remata o 5 de xullo en Vigo.